L�ra Stef�nsd�ttir

�g var a� velta �v� fyrir m�r � dag hversu sorglegt �a� er a� vi� �slendingar eigum ekki fleiri i�na�armenn og a� vir�ing fyrir �eim v�ri alls ekki n�g. Menn telja merkilegra a� b�rnin �eirra lj�ki b�kn�mi en i�nmenntun og s�fellt ver�ur meiri og meiri h�rgull � i�na�arm�nnum. F�tt er mikilv�gara einni �j�� en vel mennta�ir i�na�armenn, hagleiksmenn � �msum svi�um sem eru sto�ir fj�lmargra starfsgreina, heimilisins og umhverfisins. Fyrir viki� eru �eir sem �� mennta sig � �essu svi�i svo �setnir a� �a� er ekki m�gulegt fyrir �� a� komast yfir �au verkefni sem liggja fyrir � landinu. Hver �ekkir ekki �ann vanda a� f� i�na�armann til starfa � heimili s�nu? �g reyndi a� f� rafvirkja fyrir tveimur �rum �a� hefur ekki enn gengi�, d�klagningarmenn fyrir fj�rum �rum og �eir hafa ekki enn s�st, gar�yrkjumenn fyrir tveimur og aftur einu �ri sem enn hafa ekki komist � verkin og �a� hvarflar ekki a� m�r a� �g f�i n�ja eldh�sinnr�ttingu e�a n�jan inngang � h�si� mitt nema reyna a� sannf�ra G�sla minn um a� hann s� smi�ur - sem hann er ekki. I�nmenntun n�tur ekki n�grar vir�ingar, menntam�guleikarnir oft litlir e�a ekki g��ir og skilningur � fagmenntun allt of l�till. H�r �urfum vi� virkilega a� vera rauns� og skilja hva� vi� �urfum til a� halda einu landi gangandi. Berjumst fyrir �flugri i�nmenntun og vir�ingu fyrir i�na�arm�nnum.